- CUT -
"อืมม...อือ.."
เสียงครางในลำคอที่ดังมาจากคนใต้ร่างยิ่งทำให้จีวอนหยุดจูบไม่ได้
เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันเช่นเดียวกับริมฝีปากที่ดูดดุนจนบวมเจ่อ
เสียงชื้นแฉะดังสลับเสียงครางยังผลให้สองร่างเบียดชิดเสียดสีกันมากขึ้น
เสื้อผ้าบนตัวถูกปลดออกอย่างเร่งรีบก่อนจะโถมเข้าพัวพันกันต่ออย่างไม่รู้เบื่อ
แขนเรียวโอบรัดรอบคอแกร่งรั้งให้อีกฝ่ายเติมเต็มความหอมหวานจนเคลิบเคลิ้มแล้วเผลอรูปแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างหลงใหล
รอยแผลภายนอกหายไปแล้วอย่างที่จีวอนบอก
แผ่นอกแน่นตึงและมัดกล้ามที่หน้าท้องไร้รอยแผลเป็นใดๆจนฮันบินไม่อยากจะเชื่อว่าภายในยังเจ็บอยู่
มือเรียวทาบลงบนแผงอกไล่ลงมาถึงหน้าท้อง สัมผัสมัดกล้ามพร้อมกับลูบไล้เบาๆ
"ยังเจ็บอยู่จริงๆหรือ"
เอ่ยถามเสียงแผ่วกับใบหน้าที่อยู่ไม่ห่างจากตัวเองมากนัก
จีวอนไม่ตอบแค่กระตุกยิ้มมุมปากให้เท่านั้นก่อนจะประกบปากกับฮันบินอีกครั้ง ใบหน้าคมคายผละออกก่อนจะเคลื่อนลงตามแนวคางไล่ไปที่สันกรามลงไปถึงซอกคอขาว
ฟันคมกัดลงไปเบาๆจนฮันบินร้องเสียงหลงก่อนจะดูดดุนจนมันเกิดเป็นรอย
"อ..อือ..."
มือเรียวขยุ้มกลุ่มผมสีดำเพื่อระบายความซาบซ่านเมื่อปากหยักดูดดุนที่ยอดอก
แผ่นอกเด้งขึ้นรับสัมผัสวาบหวามพร้อมเสียงครางกระเส่าให้จีวอนได้ยิน ตาคมหยุดอยู่ที่แผลเป็นตรงหน้าอกด้านซ้ายใกล้ตำแหน่งของหัวใจ
รอยสักที่เป็นสัญลักษณ์ของพระผู้เป็นเจ้าที่ถูกเขาขีดฆ่าทิ้งจนเกิดเป็นรอยแผลเป็น
จีวอนยิ้มให้กับผลงานตัวเองก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียตามรอยแผลจนได้ยินเสียงไม่เป็นภาษา
"เปลี่ยนท่าหน่อย"
จีวอนยกตัวฮันบินขึ้นจากท่านอนราบให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะสลับตำแหน่งไปนั่งพิงหัวเตียงแทนให้ร่างโปร่งบางคร่อมด้านหน้า
ฮันบินเบิกตากว้างเมื่อต้องนั่งบนตักเปลือยเปล่าของอีกคน
เลือดในกายฉีดพุ่งขึ้นไปบนใบหน้ามากกว่าเดิมเมื่อเห็นสภาพของตัวเองและอีกคนในขณะนี้
"เอ่อ..."
"ทำให้หน่อยสิ"
ใบหน้าขาวส่ายไปมาพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง ทำให้หน่อยคือ... ฮันบินเห็นจีวอนยิ้มกรุ้มกริ่มจึงรู้ได้ทันทีว่าโดนแกล้งแน่ๆ
แต่จะหนีก็หนีไม่ทันเพราะแขนสองข้างถูกจับไว้แน่นไม่ยอมให้ไปไหนก่อนร่างโปร่งบางจะถูกดึงให้เข้าใกล้คนที่รออยู่
ใบหน้าทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกันจนฮันบินเห็นแววเจ้าเล่ห์ในดวงตาของอีกคน
"คุณแกล้งผม"
"ก็ข้าบาดเจ็บ"
ฮันบินยู่ปากอย่างขัดใจจนจีวอนต้องยื่นปากเข้าไปจูบก่อน
บทจูบเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งอย่างเก้ๆกังๆเมื่อจีวอนปล่อยให้ฮันบินเป็นคนนำ ปากหยักเผลอยิ้มออกมากับความไร้เดียงสาแต่เมื่ออีกคนจับทางได้ถูกความร้อนแรงก็ได้รับการสานต่อทันที
ใบหน้าขาวใสละออกมาให้จมูกของอีกคนได้คลอเคลียที่แก้มก่อนจะเริ่มประทับรอยจูบที่สันกรามไล่ลงเรื่อยๆ
ผิวหนังถูกดูดดุนจนเกิดรอยแดงทั่วทั้งซอกคอและแผงอก ลิ้นร้อนไล้วนรอบยอดอกสีเข้ม
หยอกล้อจนได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอ
มือเรียวทาบทับที่มัดกล้ามตรงหน้าท้อง
ลูบไล้เบาๆอย่างเคลิบเคลิ้มเช่นเดียวกับกิจกรรมปรนเปรอที่ไหลลื่นไม่มีสะดุด
ฮันบินลากลิ้นร้อนลงมาเรื่อยๆ ผ่านร่องสะดือจนมาหยุดที่ส่วนกึ่งกลางร่างกาย
ใบหน้าขาวหยุดชะงักก่อนจะช้อนตาขึ้นมองอีกคน
"ทำต่อสิ"
รอยยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับสายตาท้าทายทำให้ฮันบินรู้สึกหมั่นไส้
ริมฝีปากสีสดค่อยๆอ้าออกก่อนจะเข้าครอบครองส่วนแข็งขืนนั้นช้าๆ
ลิ้นร้อนหยอกล้อบดเบียดทั้งรูดรั้งจนได้ยินเสียงครางสุขสมจากอีกคน
"อืออ...ฮันบิน.....ซี๊ดดด"
จีวอนเผลอกดศีรษะของอีกคนให้ความวาบหวามมันเพิ่มมากขึ้น สะโพกแกร่งเริ่มขยับไปตามจังหวะการรูดรั้งจนความคับแน่นในโพรงปากเริ่มทำให้ฮันบินหายใจไม่ออก
โพรงปากอุ่นละออกมาทั้งที่อารมณ์ของอีกคนยังคงคั่งค้าง
ฮันบินส่ายหน้าให้จีวอนเห็นเพราะถ้าทำให้แล้วจีวอนกระแทกใส่แบบนั้นอาจจะหายใจไม่ออกได้
กิจกรรมร้อนแรงยังคงดำเนินต่อเมื่อฮันบินนั่งทับหน้าขาเปลือยเปล่าของจีวอนแล้วแลกจูบดูดดื่มให้แก่กัน
แก้มก้นบดเบียดกับแก่นกายร้อนลุ่มจนจีวอนต้องผละจูบออกแล้วส่งสัญญาณให้ฮันบินช่วยจัดการข้างล่างให้
ใบหน้าขาวฉายแววลำบากใจชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจพยุงตัวเองขึ้น
มือข้างหนึ่งค้ำที่ไหล่หนาส่วนอีกข้างก็รูดรั้งความร้อนลุ่มของอีกฝ่ายก่อนจะค่อยๆย่อตัวลงให้ช่องทางด้านหลังตอดรับความร้อนลุ่มนี้แทน
"โอ้ยย...ซี๊ดดด....เจ็บอะ"
เหมือนจะใส่เข้ามาได้ไม่ถึงครึ่ง ฮันบินก็ต้องหยุดการกระทำของตัวเอง
ใบหน้าขาวใสเหยเกด้วยความเจ็บปวด
ริมฝีปากล่างโดนกัดจนห้อเลือดเพื่อระบายความรู้สึกในตอนนี้ มือทั้งสองข้างของจีวอนที่พยุงเอวของฮันบินไว้ค่อยๆลูบไล้แผ่วเบาคล้ายการปลอบโยน
"ค่อยๆทำก็ได้"
"ฮื้ออ..."
ฝืนต่อไปก็มีแต่ความเจ็บปวด
จีวอนดึงเอวของฮันบินขึ้นก่อนจะให้ร่างโปร่งบางนั่งทับที่หน้าขาของตัวเอง
ปากหยักพรมจูบไปทั่วใบหน้าก่อนจะมอบจุมพิตปลอบใจไม่ให้ฮันบินเสียขวัญ
ความต้องการของทั้งสองคนพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนไม่อยากให้ทุกอย่างหยุดชะงัก
ฮันบินจูบตอบก่อนจะละใบหน้าออกมาแล้วใช้สองมือประคองใบหน้าคมคายของอีกคนไว้
ใช้สายตาออดอ้อนขอให้จีวอนเป็นคนทำให้แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
"ผมทำไม่ได้"
"ลองแล้วหรือ"
"ก็เมื่อกี้ไง"
จีวอนยิ้มให้กับใบหน้าออดอ้อนของคนตรงหน้า
น่ารักแบบนี้ก็ยิ่งปล่อยให้ไปไหนไม่ได้ มือข้างที่เกาะเอวอยู่ลดระดับจนไปวางไว้บนแก้มก้น
บีบคลึงอย่างสนุกมือจนฮันบินต้องส่งสายตาปรามให้หยุดแต่จีวอนก็กระตุกยิ้มกลับไปให้แล้วค่อยๆใช้นิ้วสอดแทรกเข้าไปในช่องทางตอดรัดด้านหลัง
"อ้ะ....ซี๊ดดด"
"ลองทำแบบนี้รึยัง"
ฮันบินมุ่ยหน้าใส่ทันทีแต่เพราะความรู้สึกดีแบบแปลกๆทำให้เผลอส่งเสียงร้องออกไว้
นิ้วเรียวถูกดึงออกเหมือนกับเวลาการใช้ตัวช่วยหมดลง
สายตาออดอ้อนสบประสานกับคนตรงหน้าอีกครั้งเผื่อจีวอนจะใจอ่อนแต่ก็ไม่ยอม
ฮันบินเคลื่อนตัวออกจากหน้าขาเปลือยเปล่าไปนั่งชันเข่าตรงพื้นเตียงโล่งๆ
ความอายถูกความต้องการในร่างกายกลืนหายจนหมดสิ้นทั้งยังโดนแกล้งแบบนี้ความคิดบางอย่างจึงผุดขึ้นมาในหัว
"อื้ออ..."
เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเมื่อนิ้วเรียวของฮันบินสอดเข้าช่องทางด้านหลัง
สองขาที่ชันขึ้นแหวกกว้างพร้อมกับเอนตัวข้างหลังทำให้สอดนิ้วเข้าไปง่ายขึ้น
เสียงครางดังขึ้นเรื่อยๆตามจำนวนนิ้วที่เพิ่ม ดวงตาฉ่ำน้ำมองตรงไปยังอีกคนที่พิงหัวเตียงก่อนจะส่งเสียงครางอีกครั้งเมื่อเร่งความเร็วของการสอดใส่
"อ้ะ..อ้ะ...ซี๊ดดด"
จีวอนมองการยั่วยวนนั้นด้วยรอยยิ้มและอารมณ์ที่ไม่คงที่
รู้ว่าฮันบินต้องการยั่วกันเลยยิ้มออกมาให้กับความร้ายที่ไม่เคยเห็นมาก่อน อยากจะพุ่งตัวเข้าไปหาแล้วทำให้รู้ว่ามีอย่างอื่นที่ทำได้ดีกว่านิ้ว
แต่ด้วยความอดทนทำให้ฮันบินเป็นฝ่ายเข้ามาหาเองจนได้
ร่างโปร่งบางค่อยๆนั่งคร่อมหน้าขา ใช้มือข้างหนึ่งค้ำไหล่ไว้อีกข้างก็ช่วยสอดใส่ด้านล่าง
ความร้อนลุ่มค่อยๆเคลื่อนผ่านช่องทางด้านหลัง รู้สึกถึงความคับแน่นจนต้องครางออกมาเบาๆ
ก่อนจะเริ่มขยับเมื่อทุกอย่างเข้าที่ จากจังหวะช้าๆกลายเป็นเร็วขึ้น
"อ้ะ...ซี๊ดดด....อ้ะ..อ้ะ"
เสียงครางดังสลับกัน
ฮันบินใช้มือสองข้างค้ำไว้ที่ไหล่หนาก่อนจะเริ่มขยับเร็วขึ้นตามจังหวะมือของจีวอนที่เกาะเอวเขาไว้
ใบหน้าของทั้งสองอยู่ระดับเดียวกันจึงไม่พลาดที่จะแลกจูบดูดดื่ม
จังหวะรักดำเนินไปเรื่อยๆตามอารมณ์ในกายที่พุ่งสูง
"จีวอน...อ้ะ...จีวอน..."
เสียงครางหวานเรียกชื่อของอีกคนพร้อมกับโอบรอบคออีกฝ่ายแน่น
สองร่างเบียดชิดกันจนแก่นกายเสียดสีกับมัดกล้ามที่หน้าท้อง
มือใหญ่ผละจากเอวเกลี้ยงกลมมาปรนเปรอให้ฮันบินเรียกเสียงครางให้ดังขึ้นจนสุดท้ายหยาดหยดแห่งความสุขสมก็พุ่งทะยานเข้าสู่ร่างกายจนรู้สึกอุ่นวาบเช่นเดียวกับภายนอกที่พุ่งออกมาเลอะเปรอะมือเต็มไปหมด
"ฮันบิน..."
เสียงกระเส่าเรียกขานชื่ออีกคนใกล้หู
มีการขบกัดหยอกล้อจนเจ้าของชื่อต้องเบี่ยงหน้าหนี
ดวงตาฉ่ำน้ำสบประสานกับดวงตาอีกคู่อย่างหวานซึ้ง ความรู้สึกอบอุ่นที่เกิดขึ้นเอ่อล้นจนไม่ต้องการคำพูดใดๆ
"อยู่กับข้านะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น