CUT : FETTER 02 [ DoubleB ]

- CUT -

            ใบหน้าคมเลื่อนมาซุกไซร้ซอกคอขาว สร้างรอยแดงไปทั่วผิวขาวที่เต็มไปด้วยรอยช้ำ ลิ้นร้อนตวัดเลียรอยแผลที่มีเลือดซิบ ชิมเลือดหวานๆของฮันบินจนได้ยินเสียงคราง

          "อื้อ..อ"

            ฮันบินรู้สึกแสบๆคันๆที่รอยแผลเล็กน้อยแต่ความรู้สึกวาบหวิวมันมีมากกว่า ร่างโปร่งบางไล้แผ่นหลังหนาด้วยความเผลอไผล ร่างกายเบียดชิดถูไถจนรู้สึกร้อนวูบวาบ

            จีวอนเลื่อนใบหน้าลงต่ำ สูดดมความหอมของกลิ่นกายพร้อมกับสร้างรอยแดงไปทั่วร่าง ผิวกายขาวเนียนถูกลูบไล้เคล้นคลึงอย่างสนุกมือ มือแกร่งเอื้อมไปโอบรัดเอวบางก่อนจะบีบเนื้อตรงสะโพกแรงๆจนฮันบินสะดุ้ง

            เสื้อเชิ้ตที่ขาดหลุดลุ่ยถูกถอดออกพร้อมกับอาภรณ์สีดำที่ถูกปลดทีละชิ้น ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเบียดชิดกับร่างขาวนวลอีกครั้ง กดจูบหนักๆให้ริมฝีปากที่บวมเจ่อก่อนจะเลื่อนลงต่ำมาเรื่อยๆ ผ่านไหปลาร้าที่ได้รูปแล้วมาหยุดที่ติ่งไตสีชมพู ปากหยักขบเม้นดูดดุนจนฮันบินครางหนัก แผ่นอกเด้งขึ้นรับแรงจูบนั้นด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน

          "ฮะ...อื้มม...อึก"

            มือเรียวขยำกลุ่มผมสีดำที่มัวเมาบริเวณหน้าอกของตัวเอง จิกเล็บลงบนหนังศีรษะเมื่อรู้สึกเสียวจนต้องระบายออก ฟันบนขบริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างอดกลั้น ใบหน้าขาวเชิดขึ้นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ

          "แฮ่ก...ฮะ"

            จีวอนเลื่อนใบหน้ามาที่แผ่นอกด้านซ้ายของฮันบิน มองเห็นรอยสักรูปสัญลักษณ์ความศรัทธาของมนุษย์ รอยยิ้มร้ายประดับที่ริมฝีปากอีกครั้ง มนุษย์คนนี้ยังจะต้องมีศรัทธาไปเพื่ออะไรในเมื่อชะตาชีวิตนี้มันถูกส่งมอบให้เขาแล้ว มือแกร่งลูบไล้รอยสักนั้นอย่างเบามือ วาดตามสัญลักษณ์นั้นแล้วยิ้มเยาะ

          "คนของพระเจ้าที่ครวญครางอยู่ใต้ร่างของข้า..."

            ฮันบินปรือตามองคนตรงหน้าทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ความรู้สึกผิดถาโถมขึ้นมาชั่วครู่ ณ วินาทีที่คิดว่าสูญสิ้นศรัทธาก็คิดว่าพร้อมแล้วที่จะลงไปสู่ห้วงแห่งความมืด แต่แววตาเย้ยหยันบ่งบอกถึงชัยชนะนั่นก็ทำให้สำนึกบางอย่างมันตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง

          "...ก็ต้องกลายเป็นคนของข้า.....จำไว้"

            กรงเล็บสีดำงอกยาวขึ้นก่อนที่จะกรีดทับรอยสักตรงหน้าอกนั่น เลือดสีแดงไหลซึมออกมาเหมือนหยดน้ำตาจากฟากฟ้า ฮันบินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ฟันบนขบริมฝีปากล่างแน่นจนเลือดซิบเพื่อสะกดกลั้นความเจ็บปวด จีวอนหัวเราะในลำคออย่างมีความสุข มองเลือดสีแดงเข้มที่ค่อยๆไหลเปื้อนลำตัวขาวนวลด้วยแววตาหื่นกระหาย

            สีแดงของเลือดตัดกับสีขาวของผิวกาย

            ก่อนที่ลิ้นร้อนจะตวัดเลียรอยเลือดพวกนั้นจนหมดสิ้น ฮันบินครางกระเส่าทั้งเจ็บปวดและเสียวซ่าน แผ่นอกแอ่นขึ้นอีกครั้งรับริมฝีปากที่โลมเลีย ความเจ็บที่บาดแผลถูกแทนที่ด้วยความสุขสมจากการเล้าโลม กางเกงเนื้อหนาของทั้งสองคนถูกถอดออก ต้นขาแกร่งแทรกเข้าหว่างขาของฮันบิน เนื้อหนังเสียดสีกันจนเกิดความร้อน แก่นกายเบื้องล่างชูชันขึ้นตามกามารมณ์ที่พุ่งสูง

            ฮันบินเลื่อนมือมาเกาะไหล่หนาของจีวอน เผลอลูบไล้มัดกล้ามตึงแน่นนั้นด้วยความเสน่หา ร่างกายกำยำแข็งแรงเบียดชิดกับร่างกายของฮันบินจนแทบจะกลืนไปกับผนังเย็นเฉียบ แผ่นหลังบางแทบไม่รู้สึกถึงความเย็นของผนังเพราะอุณหภูมิของร่างกายที่พุ่งสูง ก่อนที่ฮันบินจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อโพรงปากร้อนกลืนกินแก่นกายของเขาไป ใบหน้าขาวนวลบิดเบี้ยว ความรู้สึกเสียวสะท้านทำให้ต้องจิกเล็บลงกับไหล่หนานั้นเพื่อระบายออก รู้สึกถึงลิ้นร้อนที่ค่อยๆไล่เลียตั้งแต่โคนจนถึงปลาย เสียงดูดดุนเฉาะแฉะดังขึ้นจนฮันบินหน้าขึ้นสี

          "อ่า...จ...จีวอน"

            เพราะแรงอารมณ์ที่ห้ามไม่ไหวทำให้สะโพกนิ่มเริ่มเคลื่อนเข้าออก แก่นกายถูกปรนเปรอด้วยโพรงปากร้อนจนขยายใหญ่ขึ้นใกล้จะถึงจุดสูงสุด ฮันบินเชิดหน้าขึ้นแล้วปรือตามองเพดาน รู้สึกว่าทุกอย่างใกล้จะถึงจุดหมายแต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวอีกครั้ง

          "อ้ะ...!"

            นิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปที่ช่องทางด้านหลัง ฮันบินก้มหน้ากลับมาอีกทีใบหน้าของจีวอนก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้วก่อนจะถูกจู่โจมที่ริมฝีปากอีกครั้ง จุมพิตดูดดื่มถูกมอบให้พร้อมกับเรียวลิ้นที่ถูกส่งเข้ามาหาความหวาน ฮันบินจูบตอบอย่างรู้ทางสานต่อความดื่มด่ำนี้อย่างเร่าร้อนก่อนจะรู้สึกถึงช่องทางด้านหลังที่ถูกรุกล้ำ จีวอนพยายามเบนความสนใจของฮันบินด้วยรสจูบ จำนวนนิ้วที่เข้าออกเพิ่มขึ้นโดยที่ฮันบินก็ขยับสะโพกตามอย่างไม่รู้ตัว

          "ฮื้อ..อ..อื้มม"

            กลีบปากบวมเจ่อผละออกมาเพื่อสูดลมหายใจ ใบหน้าขาวเบี่ยงหลบเล็กน้อยแต่ใบหน้าคมก็เคลื่อนตาม ปลายจมูกฝังลงบนพวงแก้มสีระเรื่อ พรมจูบไปทั่วใบหน้านวลด้วยความหลงใหล

            นิ้วเรียวถอนออกมาก่อนที่จีวอนจะผละจูบออก สองแขนแกร่งสอดใต้ข้อพับขาแล้วบังคับให้มันอ้าออก ไหล่และหลังของฮันบินถูกยกสูงและดันจนมันติดกับผนังเผยช่องทางสีหวานด้านหลังที่ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้ว จีวอนแทรกกายเข้าไปช้าๆแต่หนักหน่วง แก่นกายทั้งหมดถูกดูดกลืนเข้าไปรวดเดียวจนฮันบินสะดุ้งเฮือกแล้วผวากอดจีวอนแน่น ใบหน้าขาวซบเข้ากับลาดไหล่แกร่ง กัดเนื้อแน่นๆตรงไหล่นั้นเพื่อระบายความเจ็บปวดแล้วกรีดร้องเบาๆในลำคอ

          "อื้ออออ!"

            แก่นกายเริ่มขยับ จากช้ากลายเป็นเร็วขึ้น แรงกระแทกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง ฮันบินตัวสั่นเหมือนถูกเขย่า ใบหน้าขาวเชิดขึ้นแล้วส่งเสียงร้องครางอย่างห้ามไม่อยู่ ความเจ็บปวดในตอนแรกถูกแทรกด้วยความเสียวซ่านจนมวนท้อง ความรู้สึกที่ปะปนในร่างกายทำให้ฮันบินไม่รู้ว่าจะแสดงมันออกมาอย่างไร แรงกระแทกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆแม้มันจะเจ็บจนน้ำตาไหลแต่ก็สุขสมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

          "ชอบไหม"

            จีวอนถามเบาๆ กระซิบข้างใบหูที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วก็อดขบเม้นเบาๆไม่ได้ เสียงทุ้มแผ่วเบาและกระเส่าจนฮันบินต้องเบนหน้าหนี อยากจะปฏิเสธตอกหน้ากลับไปแต่ร่างกายและความรู้สึกมันไม่เข้าข้าง

            จีวอนกระแทกร่างกายเข้าไปอีกครั้ง แรงกระแทกหนักหน่วงย้ำๆจนฮันบินตัวสั่นตาม มือเรียวเริ่มมาปรนเปรอตัวเองเมื่อความรู้สึกมันใกล้จะถึงจุดสิ้นสุด จีวอนมองปฏิกิริยานั้นด้วยความพอใจ เทวดาตัวน้อยที่กำลังตกอยู่ในห้วงราคะทำให้ปีศาจผู้ชักนำยิ้มย่อง

          "อืออ...อีก.."

          "หืม...?"

          "ร...แรง...อีก.....อ...จีวอน"

            ชื่อที่ถูกเรียกด้วยเสียงกระเส่าทำให้แรงกระแทกมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว ฮันบินขยับสะโพกเร็วรับแรงสอดใส่ที่ไม่มีหยุดยั้ง ใบหน้าขาวเชิดสูงพร้อมกับมือที่ปรนเปรอตัวเองหยุดลง ของเหลวสีขาวขุ่นไหลเปรอะมือเรียวจนเปียกแฉะ เช่นเดียวกับแรงกระแทกด้านล่างที่ย้ำหนักๆอีกสองสามครั้ง ของเหลวสีขุ่นก็ถูกฉีดเข้าช่องทางร้อนด้านหลัง ความอุ่นร้อนไหลย้อนออกมาเปรอะต้นขาขาว

          "ฮะ...ฮ้า.."

            ฮันบินครางออกมาสุดลมหายใจ ตาเรียวรีเบิกกว้างเมื่อมาถึงจุดสูงสุดของความสุขสม ร่างกายถูกผ่อนให้นั่งลงบนตักของจีวอน รับจุมพิตดูดดื่มที่อีกคนส่งมอบให้อีกครั้ง

          "ชอบไหม"

            คำถามเดิมถูกส่งมาให้ตอบ ฮันบินเบี่ยงหน้าหลบด้วยความขวยเขิน ความร้อนบนใบหน้าพุ่งสูงเมื่อระลึกได้ถึงสิ่งที่เพิ่งกระทำกันไป ความสุขสมที่ปฏิเสธไม่ได้กลบความรู้สึกผิดในใจจนเกือบหมด ปลายจมูกโด่งยังคงไล้ไปตามผิวแก้ม คลอเคลียโดยที่ไม่ยอมละออกก่อนที่เสียงกระซิบแผ่วจะถามขึ้นอีกครั้ง

          "ข้าถามว่าชอบไหม"

            กลีบปากล่างถูกขบกัดและดูดดุน ฮันบินปรือตามองสบกับดวงตาคม แม้ไม่เห็นแววยินดีหรือสุขสมใดๆในดวงตาคู่นั้นแต่การกระทำก็บอกให้รู้ว่าติดใจเหยื่อคนนี้ขนาดไหน

          "ถ้าเจ้าไม่ตอบ...ก็อีกรอบแล้วกัน"

            จนกว่าฮันบินจะตอบคำถาม...จีวอนคงจะไม่ยอมหยุด

อ่านต่อใน

 

-----------------------